Blog

Zoals het artikel terecht opmerkt, is dat lang niet altijd nodig. Net als de griep of corona bij mensen, kan het rhinovirus bij paarden een mild verloop kennen, maar kan het ook hard toeslaan. Koorts is één van de symptomen en niet alle paarden – zeker de oudere – zijn daar goed tegen bestand. Een uitbraak van het rhinovirus op stal kent doorgaans dan ook meerdere ziektegevallen en afhankelijk van het type rhinovirus ook enkele overlijdensgevallen. Maar hoe zit het juridisch als duidelijk lijkt dat één paard het virus op stal heeft geïntroduceerd en andere paarden heeft besmet? Kan de eigenaar of bedrijfsmatig gebruiker van dat paard aansprakelijk worden gehouden voor de schade die uit besmetting voortkomt?

Risicoaansprakelijkheid

Het overbrengen van een besmettelijke ziekte op andere paarden valt in beginsel niet onder risicoaansprakelijkheid voor dieren, zo heeft de Hoge Raad geoordeeld in zijn arrest van 24 februari 1984 (Zeug geel-113). Een besmetting zal doorgaans niet de uitkomst zijn van het eigen gedrag – van de eigen energie – van het paard. Dat neemt echter niet weg – aldus de Hoge Raad – dat risicoaansprakelijkheid zich wel kan uitstrekken tot besmettingschade.

Een besmetting kan immers wel het gevolg zijn van de eigen energie van het paard. Daarvan zal sprake zijn zodra uiterlijk waarneembaar is dat de gedraging van het paard actief gericht is – of in ieder geval lijkt te zijn - op het in aanraking komen met een ander paard of zelfs actief gericht is op het schaden van een ander paard. Zo zal van eigen energie onder meer sprake zijn indien het ene paard aan het andere paard letsel toebrengt en de besmetting een bijkomend gevolg van dat letsel is. Denk bijvoorbeeld aan het ene paard dat het andere bijt waardoor een ziekte wordt overgedragen.

Ondanks dat een ‘snuffelbesmetting’ niet direct lijkt te kwalificeren als besmetting door de eigen energie van het paard, valt niet uit te sluiten dat ook een dergelijke manier van besmetten onder risicoaansprakelijkheid valt. Dat neemt niet weg dat bij een ‘snuffelbesmetting’ bewijslevering een obstakel vormt omdat het zeer moeizaam zal zijn om aan te tonen dat besmetting ook op die wijze heeft plaatsgevonden. In ‘snuffelbesmetting’-gevallen zal het immers gaan om een eenvoudig – en (nagenoeg) contactloos – over te dragen ziekte.

Onrechtmatige daad

Ben je als eigenaar of bedrijfsmatig gebruiker van een ziek paard niet aansprakelijk op basis van risicoaansprakelijkheid, dan is daarmee de kous nog niet af. Ook op basis van onrechtmatige daad kan de eigenaar of bedrijfsmatig gebruiker van het zieke paard aansprakelijk zijn voor de besmettingsschade die door het paard veroorzaakt is. Voor het slagen van een actie uit onrechtmatige daad moet aan vijf eisen zijn voldaan, te weten onrechtmatigheid, toerekenbaarheid, schade, causaliteit en relativiteit. Deze blog leent zich niet om afzonderlijk op de vereisten in te gaan, maar ter illustratie het volgende.

Aansprakelijkheid voor besmettingsschade op grond van onrechtmatige daad is aan de orde zodra een besmettelijk paard bewust in contact is gebracht met een niet-besmet paard. Dit zal zich in de praktijk niet zo vaak voordoen, laat staan dat het bewezen kan worden. Wat aannemelijker is, is de situatie waarin onvoldoende of geen maatregelen zijn genomen om verspreiding van een heersende en besmettelijke ziekte – zoals het rhinovirus maar denk bijvoorbeeld ook aan droes – te voorkomen. Dat de eigenaar of bedrijfsmatig gebruiker van het paard wist of had moeten weten dat het paard besmettelijk was lijkt daarbij een noodzakelijke voorwaarde om tot een aansprakelijkheid te kunnen komen.

Het paard uit het nieuwsbericht is, nadat een lichte verhoging bij het paard werd geconstateerd, direct geïsoleerd en onderzocht door een dierenarts. Het laboratorium stelde vervolgens vast dat het paard besmet was met het rhinovirus, zij het dat het om een milde en niet-neurologische variant ging. Bij het paard in kwestie bleef het dus bij een milde vorm met lichte koorts en mocht het pas weer reizen nadat het gezond genoeg werd verklaard. Tussen de regels van het bericht door is te lezen dat een protocol gevolgd lijkt te zijn waarna maatregelen en procedures nauwlettend zijn toegepast. De stallen werden grondig ontsmet en de veiligheid werd in de gaten gehouden. Aansprakelijkheid voor besmettingsschade zal – kijkend naar de tekst van het nieuwsbericht - in dit geval dan ook weinig kans van slagen hebben.

Conclusie

De eigenaar of bedrijfsmatig gebruiker van een paard kan dus aansprakelijk worden gehouden voor schade die uit besmetting voortkomt. Dat is het geval als de besmettingsschade het gevolg is van de eigen energie van het paard. Is besmettingsschade ontstaan door toerekenbaar onrechtmatig gedrag van de eigenaar of bedrijfsmatig gebruiker, dan kan deze persoon aansprakelijk gesteld worden op grond van onrechtmatige daad. Daarvoor lijkt bekendheid met de besmettelijkheid van het paard wel noodzakelijke voorwaarde te zijn. Dit thema brengt dan ook enkele lastige bewijsopdrachten met zich mee.

Actualiteiten overzicht

Maak kennis met onze specialisten

Bekijk ons team