Nieuwsbrief voor overheden
Hoewel persoonlijke verwijtbaarheid niet vereist voor toepassing van artikel 13b Opiumwet komt er bij de beoordeling van de evenredigheid van een woningsluiting wel betekenis toe aan de vraag of degene die door de sluiting wordt getroffen een verwijt van de overtreding gemaakt kan worden (vgl. ABRvS 28 augustus 2019, ECLI:NL:RVS:2019:2912, r.o. 4.2.1).
Een huurder is verantwoordelijk voor wat er zich in de woning afspeelt. Dat maakt dat de Afdeling, behoudens bijzondere omstandigheden, in de regel tot de conclusie komt dat een huurder (hoewel wellicht niet degene die de verboden gedraging feitelijk verricht) een verwijt kan worden gemaakt (vgl. ABRvS 20 november 2024, ECLI:NL:RVS:2024:4731, r.o. 4).
Ook in dit geval heeft de rechtbank overwogen dat de huurster een verwijt gemaakt kon worden met betrekking tot de aanwezigheid van een hennepkwekerij in de woning. Zij was er immers van de op de hoogte dat haar ex-vriend die kwekerij daar opgezet had.
In hoger beroep heeft de huurster aangevoerd dat haar psychische gesteldheid en de bedreigingen door haar ex-vriend haar ervan hebben weerhouden om actie te ondernemen en de hennepkwekerij te ontmantelen.
De Afdeling heeft overwogen dat het feit dat zij gelet op haar kwetsbare positie niet kan worden gezegd dat zij in staat was om te verhinderen wat er in haar woning is gebeurd en haar niet kan worden verweten dat zij geen actie heeft ondernomen. Deze omstandigheid, haar sociale en psychische kwetsbaarheid en de nadelige gevolgen die zij van de sluiting heeft ondervonden wegen volgens de Afdeling zwaarder dan het belang van de burgemeester bij sluiting van de woning.
Deze uitspraak laat nog eens zien dat de evenredigheidstoets, en de rol die (het ontbreken van) verwijtbaarheid daarin speelt, een zeer casuïstische aangelegenheid is. Het blijft dan ook zaak om aangevoerde bijzondere omstandigheden van geval tot geval te wegen en in de besluitvorming te betrekken.
ABRvS 29 januari 2025, www.rechtspraak.nl: ECLI:NL:RVS:2025:314
